Jak uczy praktyka i doświadczenie warsztatowe części alternatywne rozumiane tu jako zamienniki ocechowane P, PJ, PT, PC sprawiają mniejsze lub większe problemy podczas montażu. Do najczęściej występujących cech elementów alternatywnych należą: brak wykończenia krawędzi blach, niedokładność w wykonaniu otworów montażowych, niedokładność kształtu i wymiarów, zastosowanie gorszych materiałów, zastosowanie gorszych zabezpieczeń antykorozyjnych. Niektóre z wymienionych niedoróbek nie są w ogóle możliwe do usunięcia, np. krótsze lub dłuższe krawędzie elementów lub niewłaściwe promienie gięcia blach, niedokładności wykonania zderzaka. Z mankamentów tych wynikają następnie dalsze trudności w naprawie renowacyjnej pojazdu, tj. trudności w pasowaniu elementów. Części alternatywne oprócz wyszczególnionych powyżej czynników wymagają zdecydowanie więcej czasu na pasowanie poszczególnych elementów względem siebie gdyż np. elementy takie jak zderzak nie mają prawie żadnych możliwości regulacji, pasowanie tych elementów sprowadza się do ich naciągania, przeginania, ściskania. Z wyżej przytoczonych powodów nie można tu mówić, że naprawa pojazdu z zastosowaniem takich części przywróciłaby w pełni pojazd do stanu sprzed szkody. Części z grupy PJ, PC, PT, P lub ZJ, Z wprawdzie nie ma dowodów, że nie zagwarantowałyby doprowadzenia pojazdu do sprawności technicznej sprzed szkody to zdaniem wielu ekspertów i blacharzy nie gwarantują w pełni przywrócenia stanu pojazdu sprzed szkody, w tym przede wszystkim pod względem estetycznym i wytrzymałościowym, a to drugie ma bezpośrednie przełożenie na bezpieczeństwo bierne pojazdu.